~De velden~

Als je voor je bij het kasteel bent linksaf slaat, kom je uit op de velden. De velden is een uitgestrekt grasplateau dat reikt tot zover je kan zien. Sommige mensen oefenen hier hun magie of genieten gewoon van de zon. Het enige wat je ziet is groen gras, dus hou je niet van gras of voel je je beter in bomen moet je hier zeker niet komen. Natuurlijk regent het hier als het in de rest van het land ook regent, maar in de zomer zijn de velden altijd warm en een perfecte plek om te komen picknicken of gewoon te stoeien.

Vanir liep als kat door het veld te struinen. Hij kon zo mooi doen alsof hij uit het kasteel kwam en naar muizen zocht. Hij liep rustig verder en keek af en toe naar de prachtige bloemen die in het veld stonden. Hij ging ergens in het gras liggen en begon zijn vacht te verzorgen. Hij wist dat als hij die niet goed bij hield, hij uiteindelijk allemaal klitten erin zou krijgen, en hij haatte dat.

Vanir schreef:

Vanir liep als kat door het veld te struinen. Hij kon zo mooi doen alsof hij uit het kasteel kwam en naar muizen zocht. Hij liep rustig verder en keek af en toe naar de prachtige bloemen die in het veld stonden. Hij ging ergens in het gras liggen en begon zijn vacht te verzorgen. Hij wist dat als hij die niet goed bij hield, hij uiteindelijk allemaal klitten erin zou krijgen, en hij haatte dat.

Max, je bent nog niet goedgekeurd. Ik ga nu lezen.

Axel schreef:

Vanir schreef:

Vanir liep als kat door het veld te struinen. Hij kon zo mooi doen alsof hij uit het kasteel kwam en naar muizen zocht. Hij liep rustig verder en keek af en toe naar de prachtige bloemen die in het veld stonden. Hij ging ergens in het gras liggen en begon zijn vacht te verzorgen. Hij wist dat als hij die niet goed bij hield, hij uiteindelijk allemaal klitten erin zou krijgen, en hij haatte dat.

Max, je bent nog niet goedgekeurd. Ik ga nu lezen.

Care, volgens viev was het wel zo, maar ze had niets gepost

Met snelle passen liep Laurens door de velden heen. Aangezien hij moeilijk in een bos kon oefenen kwam hij altijd hier naartoe. Hij wist dat sommige mensen of andere wezens niet goed konden omgaan met elfen, dus had hij zijn kap over zijn hoofd getrokken zodat zijn haren en oren niet te zien waren. Aan zijn lengte kon hij moeilijk iets doen, dus liep hij ook een beetje gebogen. Net toen hij een bliksemschicht wilde creëren zag hij een zwarte kat zitten. Met een glimlach op zijn gezicht liep Laurens naar de kat toe en ging voor het diertje op zijn hurken zitten. "Wat doe jij hier zo alleen, kleintje?" Voorzichtig stak hij zijn hand uit zodat de kat eraan zou kunnen ruiken, zich helemaal niet bewust dat dit ook wel eens en weermens kon zijn.

Zijn kop over zijn hoofd getrokken? XD
---------------------
Vanir merkte dat er iemand dichterbij kwam en rook even aan de hand van de jongen. Hij rook niet vreemd, dus gaf hij even een kopje en ging toen door met zich te wassen. Gelukkig was het zonnig weer, zoals het meestal hier was, dus lag hij ook gelijk lekker warm. Hij wist dat Shadow ergens aan de rand in de schaduw lag, maar wel opgelost. Het zou anders te veel vragen oproepen bij de mensen.

Met veel genot rende ze achter wolf aan. Al hield ze het niet echt bij en moest ze haar vleugels gebruiken om hem bij te houden. Haar lange bruine haar waperde er achter na. 'wolf niet zo snel' riep ze vrolijk. Maar wolf leek het niet te horen en meer te genieten van de omgeving en dat hij weer eens kon renne. Ze waren de laatste paar dagen enkel in de stede geweest en had hij geen enkel kans gehad om te rennen. Ze keek even om zich heen terwijl ze wolf achterna rende. Ze zag een jongen gehurkt in het gras staan. Ze stopte meteen met rennen en keek naar de jongen. Ze zag dat hij een kat aan het aaien was. Oh katjes waren zo lief. Ze gooide zich meteen plat op de grond en stak haar kont in de lucht. 'poesje poesje poesje' riep ze blij. Ze had totaal niet in de gaten dan wofl achter haar stond en dat de kat hoogwarschijnlijk bang was voor wolf.

Laurens grinnikte toen de kat kopjes begon te geven en kranten het diertje achter de oren. Ergens achter hem hoorde hij dat het gras platgetrapt werd door voetstappen, maar hij negeerde het en ging terug gewoon staan. 'poesje poesje poesje' Laurens draaide zich om en grijnsde lichtjes toen het een meisje zag liggen. Plat op de grond met haar kont in de lucht. Zijn ogen gleden naar de wolf achter haar en zijn grijns werd breder. Een wolf en een een speels gardelid, grappige combinatie. Met ogen die ondeugend twinkelden ging hij voor het meisje op zijn hurken zitten en fluit op zijn vingers. Meteen kwam Felix aangevlogen en lande op de rug van het meisje. Met een brede grijns op zijn gezicht stond Laurens terug op, ditmaal zonder zich wat te bukken. Sommige mensen zagen aan zijn lengte dat hij een elf was, maar de meeste dachten gewoon dat hij een mens was die een goede groeispurt had gehad omdat hij zelfs kleiner was dan leerling elfen.

Vanir keek naar de bron van het geluid wat hem riep. Hij zag een meisje en een wolf. Hij liep rustig op ze af en negeerde de vogel en de jongen. Hij stopte voor het gezicht van het meisje en snuffelde er even aan. Ze rook een beetje zoals de wolf. Hij stapte zachtjes op haar hoofd en ging toen voor de vogel zitten. Hij geeuwde even en keek toen verveeld om zich heen. Wat maakte het uit dat die vogel hem misschien aan zou vallen. Zo'n kleine verenbaal kon toch nooit op tegen Shadow.

Ze keek naar de jongen die op haar af gelopen kwam. Hij hurkte voor haar neer en hij floot op zijn vingers. Ze keek hem vreemd aan terwijl haar gezicht beetje schuin legde. Haar ogen volgde hem terwijl hij ging staan. 'groot' bracht ze uit. Ze schrok zich kapot toen ze opeens iets op haar rug gevoelde. Als een bij gestoken draaide zich om en zag ze een vogel op haar rug zitten. 'wolfff' zij ze angstig. Maar ze werd alweer afgeleid toen ze een zacht snuit tegen haar gezicht aan voelde. 'poesje' zij ze vrolijk. Ze keek naar de poes toen hij op haar hoofd klom. 'nee nee' zij ze kort. Ze pakte het poesje van haar hoofd op en ging zitten terwijl ze het poesje in haar armen nam. Ze aaide over zijn kopje.

Vanir miauwde even en krulde zich toen op en ging liggen. Hij begon zachtjes te spinnen terwijl het puntje van zijn staart zachtjes heen en weer ging. Het was altijd fijn om gekriebeld te worden, vooral als kat. Hij keek met een oog naar de vogel en liet zijn tanden een klein beetje zien. Die verenbaal moest zich niets in zijn hoofd halen, anders zou hij wat te verduren krijgen.