De warme bron

Axel keek naar Vanir, maar bleef niet kijken naar de plek waar hij in de schaduw verdween. "Ik hoef niet zoveel meer te doen," zei Axel. "Eigenlijk helemaal niks. Ik kan direct beginnen en ik ben dus al bezig, al zou het wat handiger gaan als ik eindelijk de menselijke en dierlijke transformatie onder de knie heb. Ik hoef alleen die laatste nog te doen voor ik klaar ben met mijn training. Maar het lukt dus niet echt." Hij zakte onderuit. Hij was van plan nog even van zijn rust te genieten als Vanir weg was. Hij grinnikte en keek naar Arthuro, die met zijn snavel wat water over zijn veren gooide en ze begon te boenen.

Vanir had zich omgekleed en keek nog even naar Axel. "Oke, das balen." zei Vanir alleen maar. Hij liep de schaduw uit en Shadow volgde hem snel. Zijn dier vond het niet al te leuk om telkens in het licht te moeten zitten terwijl het donker moet zijn, maar hij kon er gelukkig wel tegen.

"Jij gaat er vandoor?" vroeg Axel. "In dat geval hoop ik je nog eens te zien. Demorphica." De paddenstoelen werden weer de steen waar ze uit getransformeerd waren en het enige wat weer te zien was waren de gele ogen van Arthuro. Axel zakte onderuit en liet zijn gedachten de vrije loop gaan.