het woud van Alorsai

Alorsai is het woud in het oosten van de elfenwouden. De bomen zijn dik en gezond en de vogels fluiten er vrolijk. Toch hangt er een beetje een mysterieuze sfeer. Mensen zijn soms bang van de elfen omdat je hen nooit hoort aankomen en pas merkt dat ze er zijn als ze in je nek ademen. Er hangt een lichte mist rond het woud en als je goed kijkt zie je boomhutten van elfen in de bomen. De elfen in het oosten zijn meestal dol op bezoek, maar het kan zijn dat sommige elfen je meteen aanvallen als je hun territorium betreed.

Gehuld in een wolk duisternis liep Elektra het bos bnnen. Ze hield niet van de vrolijkheid die de elfen altijd hadden. De vrolijke bloemen en planten die vol in bloei stonden. Zelf leek Elektra nu wel een schaduw, van 3D, dat wel. Het was simpelweg dat de kleuren in een straal van anderhalve meter rond Elektra donkerder werden, alsof er een laagje zwarte as overheen lag. Hier zorgde ze met opzet voor, het hield de nieuwsgierige dieren op afstand. Met gracieuse passen liep ze door het bos heen. Het Elfenrijk dus, het land wat bondgenoot was van Het Zuiden, Het Zuiden waar ook zij zich bij aangesloten had. Daarom was het goed om het land te leren kennen, er op onderzoek uit te gaan.

Laurens verveelde zich, dus liet hij een paar bliksemschichten de lucht in schieten. Elfen en mensen die hem niet kende zouden waarschijnlijk denken dat er storm aankwam en gaan schuilen. Hij grinnikte even bij die gedachten. Waarom de meeste wezens altijd gaan schuilen als het begon te stormen wist hij niet, de regen bracht verkoeling met zich mee en bliksemschichten waren gewoon prachtig. Nieuwsgierig keek hij om toen hij voetstappen hoorde en een schaduw over sommige stukken bos vallen. Langzaam duwde hij zich af van de grond en kwam op zijn benen terrecht. Hij zette de kap van zijn mosgroene mantel op en klom in de boom waar hij twee seconden geleden nog tegenaan zat. Zijn scherpe ogen volgde het gedaante onder hem en toen zij de boom voorbij was sprong hij er terug uit om achter het meisje te landen. "Wat doet iemand als jij in een elfenwoud?" De woorden kwamen er geamuseerd uit, gewoon omdat Laurens niet kil kon zijn. Op zijn gemak bekeek hij het meisje en herkende haar van in het kasteel.

Elektra had de bliksemschichten gezien. Bliksem deed haar altijd aan zixhzelf denken, niet aan haar persoonlijkheid. Nee daar was ze veel te afstandelijk voor, maar aan haar naam. Nooit heeft ze begrepen wat de reden was voor de naam die ze gekregen had. Langzaam liep ze langs de enorme boom waar zonder dat ze het wist een Elf zich in schuilhield. Het was een oude boom, net als vele in dit bos. Soms afgewisseld door enkele jongere bomen. Voor zover ze verstand had van bomen, kruiden was meer haar terrein. Kon je leuke tinctuurtjes meemaken die altijd van pas konden komen. Nog geen meter voorbij de boom hoorde Elektra iemand de boo uit springen. Schrikken deed ze niet, met nog steeds hetzelfde gezicht draaide ze zich beheerst om naar de stem. Voor ze antwoorde bekeek ze even het gezicht van de elf, ja het toeval deed haar hem kennen. Een garde-lid. "Altijd zo nieuwsgierig?" was de tegenvraag van Elektra.

Laurens hield zijn hoofd schuin en keek het meisje aan. "Altijd zo chagarijnig? En ja, meestal ben ik nieuwsgierig." Hij liet de kap van zijn hoofd gleden en keek haar met twinkelende ogen aan. Waarom sommige elfen bezoek haatte snapte hij niet, maar als ze zo zuur bleef kijken kon Laurens humeur ook snel omslaan. De meeste elfen onderschatten hem gewoon omdat hij zelfs kleiner was dan sommige leerlingen, maar als hij kwaad werd piepten ze wel wat anders. Ineens kwam Felix de schaduw invliegen en landde op zijn arm. Zonder zijn blik van het meisje af te wenden, streelde Laurens het diertje over de kop. "Blijf je zo nors kijken? Ik ben Laurens." Zijn grijns werd mogelijk nog breder terwijl hij een reep chocolade uit zijn zak haalde, het papier naar beneden schoof en een stukje afbrak om aan Felix te geven. Daarna brak hij nog een stukje af en stak dat in zijn mond.

Elektra schudde kort haar hoofd, chaggerijnig, liet haar niet lachen. Als ze chaggerijnig was, dan kon je beter helemaal niet bij haar in de buurt komen. Dan was er grootte kans dat je het er niet levend van afbracht, tenminste dat dachten de mensen die haar kende. De meeste mensen waren verstandig genoeg eerst even de stemming van de heks te pijlen voor ze in haar buurt durfde te komen. Maar de jongen had gelijk, ze was niet een vrolijk tovenaresje dat nieuwe wereldjes aan het ontdekken was. In dit geval de Elfenwereld. Kort gingen haar groene ogen naar de vogel die plaatsnam op de arm van Laurens, een valk? Als ze het goed had. Vogels was een van de markten waar ze niet op thuis was. "Elektra." noemde ze haar naam, omdat het hoorde, het beleefd was. "Aangenaam."

"Aangenaam." Laurens hees zich op aan een laaghangende tak en keek Elektra aan. "Je bent sowieso een mens, maar ben je een halfling of een tovernares?" Op zijn hurken bleef hij naar haar kijken terwijl hij op een antwoord wachtte. Hij wilde weten wie en wat zijn bondgenoten waren. Met een salto sprong Laurens terug uit de boom en ging op zijn handen staan. "Om de zoveel tijd moet ik even stoom afblazen?" zei hij als argument terwijl hij een paar rondjes begon telopen. Nadat hij wat stoom had afgeblazen, ging hij terug op zijn voeten staan en leunde tegen een boom aan terwijl hij Elektra aankeek.

[sorry, voor de korte post ]

Dat vind ik niet kort ^^
-
Elektra antwoorde niet voordat de Elf klaar was met stoomafblazen. Het zag er in haar ogen belachelijk uit. Hoe de jongen zich uitsloofde door een salto te maken en direct op zijn handen te gaan. Het kon ook een soort onbewuste jaloezie zijn van de kant van Elektra, dat er geen half glimlachje van af kon. Pas toen de jongen zijn normale houding weer aangenomen had, hij weer op twee benen leek te blijven staan. "Een tovenares." zei ze spottend, ze wist dat sommige heksen tovenaressen genoemd wilde worden, maar zij vond heks wel wat meer hebben. Het klonk meer duister, "Een heks zul je bedoelen." verbeterde ze hem, iets rustiger nu, "En jij een Elfje dus."