De open plek in het bos- Pythagoras- Openingstopic neutralen

Een grote open plek in een groot bos op een groot eiland. Axel heeft een aantal kampvuren gemaakt, heeft bomen geprobeerd om te toveren tot pinguïn-obers, wat soms maar half gelukt is, en heeft gezorgd voor eten en drinken. Eigenlijk wordt het een soort discussie groep om te overleggen van hoe ze het best de oorlog kunnen stoppen voor de legers elkaar ontmoeten, maar het kan ook gewoon een gezellige avond worden.

Personen: Alleen neutralen en dieren zijn toegestaan, mits ze de pinguïns niet in de weg lopen.

Axel keek tevreden naar zijn resultaat. Hij had de dichtstbijzijnde slingerplanten omgetoverd in slingers en een aantal rotsblokken omgetoverd in beelden van vredesduiven. Want daar waren zijn genodigden toch voor, de vrede. Alleen de pinguïns waren soms nog halve bomen en struiken. Hij was nog niet zo heel goed in dierlijke transfiguratie. Hij keek even naar het takje van eucalyptus en vond toch dat hij blij moest zijn met de pinguïns. Hij liep naar één van de kampvuren en ging zitten wachten op de eerste gast.

Laud liep de open plek op. Zijn koptelefoon op zijn hoofd, en er klonk harde muziek doorheen. Niet echt zijn smaak, maar hij wou toch van alle stijlen iets weten.
I'm bulletproof, nothing to lose
Fire away, fire away
Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away
You shoot me down but I won't fall
I am Titanium
Hij zag een andere jonge tovenaar staan en stak zijn hand op, bij wijze van groet.

Laud schreef:

Laud liep de open plek op. Zijn koptelefoon op zijn hoofd, en er klonk harde muziek doorheen. Niet echt zijn smaak, maar hij wou toch van alle stijlen iets weten.
I'm bulletproof, nothing to lose
Fire away, fire away
Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away
You shoot me down but I won't fall
I am Titanium
Hij zag een andere jonge tovenaar staan en stak zijn hand op, bij wijze van groet.

Ik weet niet zeker of we het ergens hebben staan, maar er is geen technologie is Thylio, dus een koptelefoon is niet echt normaal.

Axel schreef:

Laud schreef:

Laud liep de open plek op. Zijn koptelefoon op zijn hoofd, en er klonk harde muziek doorheen. Niet echt zijn smaak, maar hij wou toch van alle stijlen iets weten.
I'm bulletproof, nothing to lose
Fire away, fire away
Ricochet, you take your aim
Fire away, fire away
You shoot me down but I won't fall
I am Titanium
Hij zag een andere jonge tovenaar staan en stak zijn hand op, bij wijze van groet.

Ik weet niet zeker of we het ergens hebben staan, maar er is geen technologie is Thylio, dus een koptelefoon is niet echt normaal.

Tsjaa,, dat dacht ik al. Maar er stond dat het goedgekeurd was.. ehmm.. dan moet ik even een andere manier bedenken waarop hij 24/7 muziek kan luisterenn...

Axel keek op toen hij beweging aan de bosrand zag. Hij glimlachte en stak ook zijn hand op. Daarna wenkte hij de jongen om naar hem toe te komen. Niet alleen voelde hij zich nogal eenzaam, hij wilde hem ook verbaal verwelkomen. Hij zag al een pinguïn naar de jongen toerennen. Deze was aardig goed gelukt, alleen was zijn snavel nog een gewone knoest.

Oh, dan hebben we daar overheen gelezen. Vergeet het maar even en ga gewoon door met het verhaal.

Laud liep naar de jongen toe. Toen de pinguïn aan kam rennen pakte hij zijn toverstok uit zijn zak, mompelde een spreuk en de snavel van de pinguïn werd normaal. Hij ging naast de jongen zitten. "Dus, heb jij dit gemaakt?" vroeg hij terwijl hij de jongen in zich opnam, hij zag er wel aardig uit, niet vervelend of zoiets. Snel stopte hij zijn toverstok, die meer op een takje dan een toverstok leek terug in zijn zak.

Sorry, nog een puntje. Lauds kracht is geluid, dus hij kan niet iets transformeren. Axel kan dat wel, omdat dat zijn kracht is.

"Ja," antwoordde Axel, een beetje verlegen. "Ik vind het zelf best goed gelukt, alleen de pinguïns zijn niet zo goed. Ik ben nog niet echt goed in dierlijke en menselijke transfiguratie." Hij glimlachte. "En ik vond dat ook de neutralen elkaar een beetje moesten leren kennen, dan weten we wie er nog meer aan onze kant staan. Hij wees met zijn takje naar een boomstam in de buurt en maakte er twee stoelen van. "Ga zitten," zei hij en hij ging zelf in één van de andere stoelen zitten.

Op vampiersnelheid liep Narah door het gebied van de tovenaars heen. Ze had niet echt een hekel aan tovenaars, maar vond ze gewoon een beetje raar. Ze snapte niet hoe hun magie werkte met alleen maar een takje van een boom, maar er waren ook mensen die raar naar haar keken als ze voorbij liep. Ineens bleef ze staan toen ze het geluid van stemmen opmerkte. Met nieuwsgierigheid die als maar groter werd liep ze op het geluid af. Bij een paar kampvuren zaten twee jongens en liepen er een soort van half boom, half dier wezens rond. Haar blik viel meteen op de vredesduiven, misschien waren dit mensen die niet meededen aan de oorlog. Met een glimlach op haar gezicht liep Narah uit de schaduwen op de twee jongens af. "Leuke bomen," zei ze grinnikent toen ze dichterbij kwam. Aangezien ze niet wist wie van de twee jongens dit gemaakt had zei ze het zonder iemand echt aan te kijken. Op haar gemak ging ze bij een van de vuren zitten, haalde haar fluit boven en begon te spelen. Bloemen in alle kleuren groeide bij de beelden van de vredesduiven. "Gezelliger, niet?" ze stopte haar fluit terug in haar tas en keek de twee jongens aan. Zich afvragend wie dit allemaal gemaakt had.

"Dank je," zei Axel verlegen bij het horen van het compliment. "Ik ben alleen nog niet zo goed in dierlijke transformatie." Hij grinnikte. "Jij vindt dus ook dat de Landen moeten stoppen met de oorlog?" Hij keek naar het meisje, ze had iets aparts, maar hij kon niet zeggen wat.

Narah richtte zich op de blonde jongen toen hij begon te praten. Hij was dus diegene die al deze dingen gemaakt had. "Inderdaad, ik doe inderdaad niet mee met de oorlog. Die oorlog gaat me helemaal niets aan." In twee seconden stond ze voor de jongen en keek hem recht in de ogen. "Weet jij waarom die oorlog is begonnen?" Ze was niet kwaad ofzo dat ze zo dicht ging staan. Ze wilde gewoon de waarheid. Sommige mensen aan wie ze het had gevraagd zeiden dat koningin Selena en koning Bofohar een geheime relatie hadden en dat een van de twee de andere bedrogen had. Keklets volgens Narah. Vragend bleef ze de jongen in de ogen kijken en hield haar oren gespitst voor als de andere jongen iets zou willen zeggen.

"Tejas, de ring van de mensen en het vuur, is gestolen," antwoordde Axel. "En ik denk dat Selena en Bofohar elkaar beschuldigen en de oorlog hebben verklaard. Ze hadden beter samen de dader kunnen zoeken." Hij zuchtte en keek naar een halve pinguïn, die het meisje een cocktail aanbood. "Hoe heet je eigenlijk?" vroeg hij. "Ik ben Axel." Hij stak zijn hand uit, bij wijze van groet.

"Tejas, de ring van de mensen en het vuur, is gestolen en ik denk dat Selena en Bofohar elkaar beschuldigen en de oorlog hebben verklaard. Ze hadden beter samen de dader kunnen zoeken." Narah knikte. Dit klonk al veel geloofwaardiger dan wat ze allemaal gehoord had. "Nee, dankje." mompelde ze tegen een halve piguin die haar een cocktail aanreikte. "Mijn naam is Narah," zei ze en ze schudde de hand van de jongen. "Heb je zo toevallig ook bloed?" Je zag niet aan Narah dat ze dorst had, maar nu ze zelf over bloed begon werden haar ogen toch rood en groeide haar hoektanden. Als Axel nergens bloed zou hebben zou dat niet echt een probleem zijn. Dan verdrong ze haar dorst wel terug naar de achtergrond en dronk ze later wat.

Axel schrok een beetje van de vraag, maar raapte een steen op. "Glaia bludos," zei hij, wijzend met zijn toverstok, en de steen veranderde in een glas met rode vloeistof. "Ehm, misschien klinkt dit niet zo aardig, maar wat ben jij voor wezen?" Hij keek naar haar, maar kon het niet uit haar buitenkant opmaken.

Met een glimlach nam Narah het glas van de jongen over en nam een paar slokken. Het bloed zorgde er meteen voor dat het brandende gevoel in haar keel verdween. Ze hield haar hoofd schuin toen de jongen een vraag stelde. "Vampier," zei ze eenvoudig en nipte nog wat van het glas. "Sommige mensen zeggen bloedzuigers tegen mijn soort. Al is dat niet echt leuk." Met een blik die zei dat Axel het zeker niet moest proberen om haar zo te noemen.

Axel moest lachen. "Ach, dan zal ik dat niet doen," zei hij. "Wat zou je eigenlijk gedaan hebben als ik geen bloed tevoorschijn had kunnen toveren?" Hij ging weer zitten en keek Narah weer aan. Een vampier. Dat was best interessant, maar ook een beetje beangstigend. Hij grinnikte om zijn eigen gedachten.

Narah ging naast Axel zitten en keek in het vuur. "Dan waren er nog drie opties over geweest. Een: Ik negeerde mijn dorst en probeerde zo een beetje verder te gaan, twee: Ik ging even op dieren jagen, drie: Ik wachtte tot jullie twee niets merken en drink een van jullie leeg." Met een serieuze blik keek ze Axel aan, maar al snel spleet haar gezicht in twee door een grote grijns. "I'm just kidding. Ik drink wel mensenbloed, maar ik drink niet van mijn bondgenoten, alleen mensen die het verdienen om te sterven, of ik neem gewoon een beetje zodat ze niet dood gaan."

Axel lachte als een boer met kiespijn. "Tja, je zult toch moeten blijven leven," zei hij. "Dat glas vult zich trouwens weer aan als je het op hebt, tenzij je tegen hem zegt dat je niet meer wil." Dat vond hij één van de leuke dingen van tovenaar zijn. Alles wat ze gebruikten was magisch. "Kan je trouwens ook in een vleermuis veranderen?" Hij begon wel nieuwsgierig te worden naar wat ze allemaal kon. Je komt namelijk niet elke dag een vampier tegen.